Quiddith

Quiddith - zasady

- Gra nie ma limitu czasowego.
- Gra kończona jest w momencie złapania znicza przez szukajacego.
- Po obydwu stronach boiska znajduja sie trzy bramki.
- Za strzelenie gola przez scigajacego przysługuje 10 punktow.
- Za złapanie znicza przez szukajacego przysługuje 150 punktów.
- Za każdy faul dyktowany jest rzut karny.

Gracze

W każdej drużynie znajduje sie 7 graczy.

1. Szukajacy (1) - jego zadaniem jest złapanie znicza. Po jego schwytaniu następuje koniec gry i drużyna dostaje 150 punktów.
2. Scigajacy (3) - ich zadaniem jest zdobywanie goli. Za każda bramke przysługuje 10 punktów.
3. Pałkarz (2) - ich zadaniem jest odbijanie pałka tłuczków w stronę przeciwników. Ochraniaja oni szukajacego.
4. Obrońca (1) - jego zadaniem jest strzec bramek, które znajduja sie na końcu boiska.

Piłki

Występuja 3 rodzaje piłek. W grze bierze udział cztery piłki.

1. Kafel (1) - Piłka sredniej wielkosci, czerwona wykorzystywana przez scigajacych do zdobywania bramek.
2. Tłuczek (2) - Piłka o ciemnym kolorze, jej zadaniem jest przeszkadzanie zawodnikom w grze, szczególnie szukajacym.
2. Znicz (1) - Piłka o małym rozmiarze, złota ze skrzydełkami, niezmiernie szybka i zwinna. Najczęsciej pojawia chwilowo na poczatku, a potem znika niepostrzerzenie. Złapanie jej przez Szukajacego kończy gre.

Quidditch – fikcyjna gra sportowa, stworzona przez J. K. Rowling, pojawiająca się w cyklu powieści o Harrym Potterze.

Reguły gry -
Quidditch jest najbardziej znaną czarodziejską dyscypliną sportową na świecie. Biorą w niej udział dwie drużyny, w każdej znajduje się siedmiu graczy:

obrońca (pilnujący słupków bramkowych),
trójka ścigających (grająca kaflem, zdobywająca punkty),
dwójka pałkarzy (chroniąca innych zawodników przed tłuczkami),
szukający (mający znaleźć i złapać znicza, co kończy mecz),
którzy grają czterema piłkami:

kaflem (czerwona, owalna piłka, podawana przez ścigających),
dwoma tłuczkami (czarne i ciężkie, starające się strącić jak największą liczbę zawodników z obu drużyn),
złotym zniczem (mała, złota, uskrzydlona kulka, bardzo trudna do złapania).
Boisko do quidditcha ma owalny kształt. W obu jego końcach umieszczone są słupki bramkowe: trzy tyczki zwieńczone obręczami, przez które ścigający przerzucają kafla. Słupków bramkowych pilnuje obrońca. Na boisku znajdują się także pałkarze, odbijający tłuczki i starający się nie dopuścić do tego, aby wyrządziły krzywdę zawodnikom z ich drużyny. Ostatnim zawodnikiem jest szukający, który ma najtrudniejsze zadanie – musi odszukać złotego znicza spośród zamieszania, jakie panuje na boisku, i złapać go, co kończy mecz. Za złapanie znicza drużyna otrzymuje sto pięćdziesiąt punktów, co przeważnie przechyla szalę zwycięstwa na jej korzyść (choć nie zawsze jest to regułą). Złapanie znicza jest bardzo trudne, jednak dopóki nie zostanie złapany, mecz musi trwać. Najdłuższy odnotowany dotąd mecz quidditcha trwał trzy miesiące.

Sprzęt do gry :
Istnieje kilka firm, produkujących miotły, zaprojektowane specjalnie do gry w quidditcha. Dziś najważniejszymi dla zawodników miotłami są Nimbusy (najnowszy model: Nimbus 2001) oraz Błyskawice.

Mistrzostwa świata w quidditchu :
Podczas finału mistrzostw świata w 1994 roku w meczu Irlandia - Bułgaria (Harry Potter i Czara Ognia) bułgarski zawodnik, Wiktor Krum, złapał znicz, jednak wygrała drużyna irlandzka.

W quidditchu istnieje kilkanaście rodzajów kombinacji stosowanych przez zawodników, najważniejszymi z nich są zwód Wrońskiego (po raz pierwszy wykonany przez polskiego gracza Goblinów z Grodziska, Józefa Wrońskiego) i głowa jastrzębia.

Historia sportu
Podwaliny pod quidditcha pojawiły się w XI wieku. Czarownica z bagien w okolicach Queerditch Marsh obserwowała grupę czarodziejów, latających na miotłach i grających stworzoną przez siebie piłką. Z czasem udoskonalali swoją grę, dodając kolejne piłki. Zapewne to od nazwy miejscowości wzięła się nazwa gry.
Od tego czasu quidditch się rozwijał, bez wątpienia najważniejsze było pojawienie się złotego znicza. Pierwsze mistrzostwa świata w quidditchu odbyły się w XV wieku. W ich trakcie wykorzystano wszystkie siedemset dotychczas spisanych rodzajów fauli, z których większość dziś nie jest już możliwa, ponieważ potrzebne jest do nich użycie różdżki.

Dla zainteresowanych
Kennilworthy Whisp napisał książkę Quidditch przez wieki (ang. Quidditch Through the Ages). Książka dostępna jest na polskim rynku, zawiera wiele informacji odnośnie quidditcha.

jak dostaniesz kaflem to niewstaniesz

Fajny ten napis Quiddicz na samej gorze Very Happy

baaardzo fajny

Oczywiście chodzi mi o ten piękny napis Very Happy

no przeciez wiem

No to dobrze Wink